ค่า TDS ในน้ำบาดาล
ค่า TDS (Total Dissolved Solids) ในน้ำบาดาล คือ ค่าที่บอกปริมาณ สารละลายทั้งหมด ที่ละลายอยู่ในน้ำ ซึ่งรวมถึงเกลือแร่ ธาตุต่าง ๆ และสารอนินทรีย์/อินทรีย์ที่อยู่ในรูปไอออน เช่น
• แคลเซียม (Ca²⁺)
• แมกนีเซียม (Mg²⁺)
• โซเดียม (Na⁺)
• คลอไรด์ (Cl⁻)
• ซัลเฟต (SO₄²⁻)
• ไบคาร์บอเนต (HCO₃⁻)
1. หน่วยที่ใช้วัด
• มักวัดเป็น มิลลิกรัมต่อลิตร (mg/L) หรือ ส่วนในล้านส่วน (ppm)
• ยิ่งค่า TDS สูง น้ำมีรสเค็มหรือกระด้างมากขึ้น
2. เกณฑ์คุณภาพน้ำบาดาล (อ้างอิง WHO และกรมทรัพยากรน้ำบาดาล)
| ค่า TDS (mg/L) | คุณภาพน้ำ |
|---|---|
| < 300 | ดีมาก – รสชาติใสสะอาด |
| 300–600 | ดี – ใช้ดื่มได้ |
| 600–900 | พอใช้ – รสเริ่มเปลี่ยน |
| 900–1200 | ไม่ค่อยดี – ดื่มอาจไม่อร่อย |
| > 1200 | ไม่เหมาะดื่ม – เหมาะใช้เกษตรหรืออุตสาหกรรม |
3. ผลต่อการเกษตร
• TDS ต่ำ (< 1000 mg/L) เหมาะสำหรับพืชส่วนใหญ่ รวมถึงมะนาว
• TDS ปานกลาง (1000–2000 mg/L) พืชทนเค็มอาจยังพอปลูกได้
• TDS สูง (> 2000 mg/L) เสี่ยงต่อการสะสมเกลือในดิน ทำให้รากพืชดูดน้ำยาก (osmotic stress)
4. การตรวจวัด
• ใช้ TDS Meter หรือเครื่องวัด EC (Electrical Conductivity) แล้วคูณด้วยค่าปรับเทียบ (factor) เพื่อแปลงเป็น ppm
• วิธีห้องแล็บ: ระเหยน้ำแล้วชั่งน้ำหนักสารละลายที่เหลือ
19 @สงวนสิขสิทธิ์โดย สวนมะนาวท้ายไร่ จังหวัดพิจิตร