การลดค่า TDS (Total Dissolved Solids) ในน้ำด้วยสาหร่าย เป็นเทคนิคที่พอใช้ได้ ในเชิงชีวภาพ เพราะสาหร่าย สามารถดูดซับและใช้แร่ธาตุ หรือสารละลายในน้ำไปสร้าง เนื้อเยื่อของตัวเอง แต่ต้องเข้าใจข้อจำกัดและเงื่อนไขให้ชัดครับ

หลักการ

• สาหร่าย (ทั้งน้ำจืดและน้ำเค็มบางชนิด) ใช้ ไนโตรเจน, ฟอสฟอรัส, โพแทสเซียม, แคลเซียม, แมกนีเซียม และธาตุอาหารอื่น ๆ ในน้ำ

• เมื่อสาหร่ายเติบโต ธาตุเหล่านี้จะถูกเปลี่ยนเป็น มวลชีวภาพ (biomass) ของสาหร่าย

• การลดค่า TDS จะเกิดขึ้นก็ต่อเมื่อ เราเก็บสาหร่ายออกจากระบบ ถ้าปล่อยให้สาหร่ายตายและย่อยสลาย แร่ธาตุก็จะกลับคืนสู่น้ำอีก

ขั้นตอนใช้งาน

1. เลือกชนิดสาหร่าย

• น้ำจืด: สาหร่ายเกลียวทอง (Spirulina), Chlorella

• น้ำเค็มหรือกร่อย: Ulva, Gracilaria

2. เตรียมบ่อ/ถัง ให้รับแสงได้ (สาหร่ายต้องการแสงสังเคราะห์แสง)

3. ปล่อยสาหร่ายลงน้ำ ที่มีค่า TDS สูง เช่น น้ำจากบ่อเกษตร, น้ำเสียจากฟาร์ม

4. รอการเติบโต (7–14 วัน ขึ้นกับชนิดและแสง)

5. เก็บสาหร่ายออก และนำไปใช้ต่อ เช่น ทำปุ๋ย, อาหารสัตว์น้ำ

6. ตรวจวัดค่า TDS เพื่อประเมินผล

ข้อดี

• ใช้วิธีชีวภาพ ไม่ใช้สารเคมี

• ได้ผลพลอยได้ (สาหร่าย) ใช้ทำปุ๋ยหรือต่อยอดได้

• ลดธาตุอาหารส่วนเกินซึ่งมักเป็นต้นเหตุของน้ำเน่า

ข้อจำกัด

• ลดได้ดีในส่วนของ สารอาหารประเภทไอออนของธาตุอาหารพืช แต่ลด เกลือแร่บางชนิด ได้ไม่มาก

• ถ้าค่า TDS มาจาก เกลือโซเดียม/คลอไรด์สูง (เช่น น้ำเค็มจัด) สาหร่ายน้ำจืดอาจไม่รอด ต้องใช้สาหร่ายทนเค็ม

• ต้องควบคุมไม่ให้สาหร่ายตายคาถัง ไม่งั้น TDS จะเด้งกลับ

• ใช้เวลา ไม่ใช่วิธีลดค่า TDS แบบฉับพลัน

24 @สงวนสิขสิทธิ์โดย สวนมะนาวท้ายไร่ จังหวัดพิจิตร